عبدو دیوف
عبدو دیوف | |
|---|---|
 | |
| ۲مین سازمان بین‌المللی فرانکوفونی | |
| دوره مسئولیت ۱ ژانویه ۲۰۰۳ – ۳۱ دسامبر ۲۰۱۴ | |
| پس از | پطرس غالی |
| پیش از | میکائیل ژان |
| رئیس‌جمهور سنگال | |
| دوره مسئولیت ۱ ژانویه ۱۹۸۱ – ۱ آوریل ۲۰۰۰ | |
| نخست‌وزیر | حبیب تیام Moustapha Niasse حبیب تیام Mamadou Lamine Loum |
| پس از | لئوپولد سدار سنگور |
| پیش از | عبدالله واده |
| نخست‌وزیر سنگال | |
| دوره مسئولیت ۲۶ فوریه ۱۹۷۰ – ۳۱ دسامبر ۱۹۸۰ | |
| رئیس‌جمهور | لئوپولد سدار سنگور |
| پس از | ممدو دیا (۱۹۶۲) |
| پیش از | حبیب تیام |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۷ سپتامبر ۱۹۳۵ (۸۹ سال) لوگا، آفریقای غربی فرانسه (اکنون سنگال) |
| حزب سیاسی | Socialist Party |
| همسر(ان) | Elizabeth Diouf |
| محل تحصیل | University of Dakar دانشگاه پانتئون-سوربن |
عبدو دیوف (زادهٔ ۷ سپتامبر ۱۹۳۵) یک سیاستمدار اهل سنگال است. دیوف بین سال‌های ۱۹۸۱ تا ۲۰۰۰ میلادی پست ریاست جمهوری سنگال را برعهده داشت.
سوابق
[ویرایش]او در سپتامبر ۱۹۶۰ به عنوان مدیر همکاری های فنی بین المللی منصوب شد. در نوامبر ۱۹۶۰ دستیار دبیرکل دولت شد و در ژوئن ۱۹۶۱ دبیر کل وزارت دفاع شد. در سال ۱۹۶۱ او به اتحادیه مترقی سنگال پیوست که بعداً به حزب سوسیالیست سنگال تبدیل شد. در دسامبر ۱۹۶۱ وی فرماندار منطقه سین سلوم شد و تا دسامبر ۱۹۶۲ در آن سمت خدمت کرد تا اینکه مدیر کابینه وزارت امور خارجه شد. در ماه مه ۱۹۶۳ او به سمت مدیر کابینه رئیس جمهور لئوپولد سنقر منتقل شد و تا دسامبر 1965 در آنجا ماند. در ژانویه ۱۹۶۴ دبیر کل ریاست جمهوری شد تا اینکه در مارس ۱۹۶۸ وزیر برنامه ریزی و صنعت شد. در سال ۱۹۷۰، سنقر پست نخست وزیری را به دیوف، حامی خود داد. در ۱ ژانویه ۱۹۸۱، سنقر به نفع دیوف، که رئیس جمهور سنگال شد، استعفا داد.
دیوف با برگزاری انتخابات در سال ۱۹۸۳ به آزادسازی سیاسی که سنقر آغاز کرده بود، ادامه داد. او به جای چهار حزب قبلی، به ۱۴ حزب مخالف اجازه نامزدی داد. تأثیر عملی این امر باعث تکه تکه شدن مخالفان شد و دیوف با ۸۳ درصد آرا پیروز شد.
در سال 1985، احزاب مخالف سعی کردند ائتلافی تشکیل دهند. به این دلیل که ائتلاف ها توسط قانون اساسی منع شده بودند، تجزیه شد و عبدالله واد، مخالف سیاسی اصلی دیوف، به دلیل تظاهرات غیرقانونی به طور موقت دستگیر شد. در فوریه ۱۹۸۸ دوباره انتخابات برگزار شد. دیوف 72.3 درصد آرا را در مقابل وید 25.8 درصد به دست آورد و احزاب مخالف ادعا کردند که در انتخابات تقلب شده است. دی پی اغتشاشات دیوف وضعیت اضطراری اعلام کرد و واد را دوباره تا ماه مه همان سال بازداشت کرد.
دیوف در فوریه ۱۹۹۳ با 58 درصد آرا برای یک دوره ۷ ساله انتخاب شد. دوره ریاست جمهوری در سال ۱۹۹۱ به مدت دو سال و تا سال ۲۰۰۰ تمدید شده بود.
در دور اول انتخابات سال ۲۰۰۰، در 27 فوریه، او 41.3 درصد از آرا را در مقابل 30.1 درصد برای عبدالله واد، رهبر دیرینه اپوزیسیون به دست آورد، اما در دور دوم در 19 مارس او تنها 41.5٪ در مقابل 58.5٪ برای واد دریافت کرد. دیوف شکست را پذیرفت و در 1 آوریل سمت خود را ترک کرد. وقتی دیوف دفتر را ترک کرد، واد گفت که او باید جایزه صلح نوبل را برای ترک بدون خشونت قدرت دریافت کند.
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Abdou Diouf». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۵.
- «Abdou_Diouf». دریافت‌شده در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۵.[پیوند مرده]
پیوند به بیرون
[ویرایش]
 | این یک مقالهٔ خرد یک سیاستمدار است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |